Liesbet in Suriname

Van het begin dat ik hier was sprak iedereen vol enthousiasme dat ik de jaarwisseling in Suriname zou meemaken. Nu snap ik waarom iedereen zo enthousiast was. Al van zaterdag was er constant feest in de stad en vuurwerk. Bepaalde straten waren afgezet en enkel feestende mensen. Eigenlijk begon het vrijdag al op het werk. Nieuwjaarsreceptie met heel veel eten voor iedereen. Eerst een toast uitbrengen op het ziekenhuis. Iedereen kreeg een bekertje die voor 1/4 gevuld was met wijn. Niet teveel want er moet nog gewerkt worden vandaag... zei de algemeen directeur met een knipoog. Maargoed, Leve het ziekenhuis klonk daardoor niet minder uitbundig. Zaterdag bombelestafette in de winkelstraat in de stad. Normaal is dat op oudejaar s middags maar omdat het nu op een zondag was en de winkels dan gesloten zijn was het op zaterdag. Helaas want ik was daardoor speciaal de zondag vrij omdat het iets heel speciaals is en zaterdag dus op het werk.Maar meer dan veel lawaai en veel rook was er niet te zien. Iris heeft voor voldoende foto's gezorgd. Zondag dan oudjaar. De traditie is dat ze oudjaar goed vieren maar voor 12 u s nachts moeten alle mensen thuis zijn. De jaarwisseling gebeurd in familiekring. Als wij denken om te vertrekken komen ze hier al terug thuis ( dan toch die ene avond). Reeds van in de middag was ik bij Iris, we gingen samen met Niels(huisgenoot Iris) en een paar van zijn collega's barbequen. Alleen afspreken met surinamers is zo moeilijk. Afspraak 14u en dan komen ze pas na 18u... Maar geen probleem er was een feestje bij een buur van Iris, iedereen welkom. Dus daar even een kijkje nemen. Een creoolsbandje zorgde voor muziek en dans, mooi om te zien. Als het tweede bandje begon was het rustig toekijken gedaan. Meedansen was de boodschap. Rond 18u dan toch maar gezellig rond de barbeque zitten eten. Om 20u was het bij jullie nieuwjaar. Niels schoot om 20u zijn 3 vuurpijlen fier af en klonken we alvast op het nieuwejaar. In de buurt bij Iris was er nog een feestje. Van 15u-23u stond op de reclame folder. Veel volk en weer een Surinaamsbandje die voor de nodige ambiance zorgd. Opeens stopt alles want het is tijd voor vuurwerk en om het volkslied te zingen. Daarna gaat alles gewoon weer verder maar al snel stopt de muziek zodat iedereen optijd naar huis kan. Wij lopen terug naar het huis van Iris en Niels. Even in de hangmat liggen genieten van het vuurwerk. Nog nooit gezien, echt van als het donker werd tot ...constant vuurwerk. Er was tekens wel in een of ander tuintje iemand die vuurwerk afschoot. Best wel raar voor een land waar mensen moeten zoeken om hun maand rond te komen. Maar daar sparen mensen voor, dat is oudjaar zeggen ze... Een collega van Niels moet naar huis maar kan ons wel even afzetten in de stad. Daar staan we dan een beetje uitgeschud op straat om middernacht. Wel grappig enkel een handje vol toeristen zat op een terrasje die anders overvol zit. Maar na 1 u komen de mensen terug buiten en vieren uitbundig verder. 1 januari. Een wekker was niet nodig, de overburen schoten nog wat bombels af... 1januari opnieuw naar familie. Ik word om 13u30 bij mijn Surinaamse familie verwacht. Samen met Ricardo en Sharmy ( dochter en schoonzoon van Joyce en Eduard) reden we naar Remie. Daar gaat het feest verder. Met alweer het nodige vuurwerk.

Om mijn jaar goed in te zetten had ik 2 dagen verlof geregeld. Samen met Iris vertrekken we terug naar Nickerie. Op de bus maken we plannen wat we in de komende 2 dagen willen zien. Bovenop ons lijstje een kaaiman en daaronder een rijstfabriek bezoeken. En we hadden geluk we hebben gezien wat we wilden. De kaaiman die rustig in het kreekje lag was uiteraard het hoogtepunt. Ook de rijstfabriek was de moeite. Wat een werk dat het allemaal is om de witte rijstkorrel in de winkel te krijgen. S middags keken we anders naar ons bord vol rijst... Ook deze keer was het een zeer gezellig 2 daagse. De busreis terug naar Paramaribo was ook deze keer een avontuur op zich. Om 14u zat de bus niet vol maar zou eigenlijk moeten vertrekken. Maar de chauffeur wil niet want er zijn te weinig mensen. We moeten overstappen op een ander busje met een chauffeur die wel met een halfvolle bus naar de stad wil rijden. Enkel op voorwaarde dat we eerst even langs zijn huis rijden want hij heeft honger en wil wat eten ophalen. Daar stonden we dan op de oprit voor zijn huis te wachten.

* een gelukkig nieuwjaar!!!