Saturday, January 27, 2007
Januari
De feesten zijn al een eindje achter de rug. Terug tijd voor de gewone gang van zaken. 5 dagen per week in het ziekenhuis werken en in de vrije dagen mooie plekjes in Suriname gaan bezoeken. Ook deze maand was daar tijd voor. Tweede weekend van januari stond Tonka - eiland op het programma. Tonka - eiland is een eilandje gelegen in het brokopondomeer. Het Brokopondomeer is in 1965 onstaan door 156O vierkantemeter bos en dorpen onderwater te doen lopen. De bewoners ( de saramaccaanse bosnegers) van de dorpen moesten in die tijd gedwongen verhuizen naar reeds voorafgebouwde dorpen. Deze dorpen (transmigratiedorpen) zijn nu vaak dé toeristische plaasten. Het brokopondomeer werd ontworpen om er een krachtcentrale te bouwen. De vele kale boomtoppen tonen ons dat het tropisch hardhout van zeer goed kwaliteit is. De vele kleine eilandjes op het meer zijn niet meer dan de toppen van de bergen die er in die buurt waren. Aan de rand van het brokopondomeer is Brownsberg zichtbaar.
Vanuit de krachtcentrale is het een klein uurtje varen tussen de boomtoppen tot aan tonka- eiland. Frits van Troon is een veldbotanicus die op het eiland werkt. Hij neemt toeristen mee in het bos. Aan de hand van de schors kent hij de naam van vele bomen. Die man is 71 jaar en wil niet dat zijn kennis verloren gaat. Daarom heeft hij een opleiding opgezet. In 6 maanden tijd kan Frits jouw alles leren over de bomen op Tonka-eiland. Wel indrukwekkend om die man bezig te zien. Het eiland is de ideale plek om te zwemmen, in de hangmat te liggen en te gaan vissen. Enja hoor, ook ik ben meegaan hengelen. Alleen werd ons vooraf niet gezegd dat we de hele voormiddag moesten stil zitten en zwijgen... In het brokopondomeer zitten heel veel piranha's en toekanari's. Na een eindje had ik de de tweede soort aan de hengel. Helaas is het nog steeds het regen seizoen dus dat hebben we geweten. In een huis waar geen deuren en ramen zijn is dat wel vervelend. Waar de deur en de ramen moesten zijn was niets, laat de regen maar binnen komen. Volledig uitgerust konden we wel terug aan de nieuwe week beginnen.
De volgende uitstap dat we wilden doen was Jodensavanne. Maar hoe kom je daar? Een collaga (Roel) van Iris is een gepensioneerde Belg die nu in Paramaribo woont. Deze maand is zijn zoon ( Domien) op bezoek. Ze wilden ook wel eens naar jodensavanne dus kregen we het voorstel om mee te rijden. Ideaal dus. Jodensavanne ligt een beetje verschollen tussen het regenwoud. Een prachtig spookachtigplaatsje die eigenlijk niet zo prachtig is als je weet dat er in de tweede wereld oorlog op die plaats een interneringskamp was. De vele graven zijn er nog zichtbaar en een ruine van een synagoge. Vanaf de 17 de eeuw kwamen gevluchtte Braziliaanse joden zich daar vestigen. Ze legden zich vooral toe op de suikerplantages. Na meer dan honderd jaar trokken de mensen er terug weg om in Paramaribo te gaan werken. Na een hevige brand in 1832 trokken de laatste bewoners er weg en werd het plaatsje in beslag genomen door het bos. Tot er in de tweede wereldoorlog een nieuwe bestemming kwam voor deze plaats.
Nu is het een mooi onderhouden toeristische plaats. Waar vele dieren hun hangetje gaan. Een zwarte weduwe hangt onder het afdak van het onthaal gebouw. En een beetje verder snijd een slang me de pas af. Brrr een slang met zwarte rug en gele buik. Hoe ze heet ben ik al vergeten maar een ding weet ik wel nog ze was gelukkig niet gevaarlijk. Op die plaats zijn er twee bronnetjes waarvan eentje geneeskrachtig water heeft. Iedereen vult er dus zijn flesje.
Even verder doorrijden heb je Blakawatra. Een recreatieoord waar vroeger een beroemde president Aldolf Pengel zijn buitenverblijf bouwde. Het koude kreekwater was ideaal om er een persoonlijk bubbelbad van te maken daarom liet hij er een betonnen stroomversnelling maken.
Vanuit de krachtcentrale is het een klein uurtje varen tussen de boomtoppen tot aan tonka- eiland. Frits van Troon is een veldbotanicus die op het eiland werkt. Hij neemt toeristen mee in het bos. Aan de hand van de schors kent hij de naam van vele bomen. Die man is 71 jaar en wil niet dat zijn kennis verloren gaat. Daarom heeft hij een opleiding opgezet. In 6 maanden tijd kan Frits jouw alles leren over de bomen op Tonka-eiland. Wel indrukwekkend om die man bezig te zien. Het eiland is de ideale plek om te zwemmen, in de hangmat te liggen en te gaan vissen. Enja hoor, ook ik ben meegaan hengelen. Alleen werd ons vooraf niet gezegd dat we de hele voormiddag moesten stil zitten en zwijgen... In het brokopondomeer zitten heel veel piranha's en toekanari's. Na een eindje had ik de de tweede soort aan de hengel. Helaas is het nog steeds het regen seizoen dus dat hebben we geweten. In een huis waar geen deuren en ramen zijn is dat wel vervelend. Waar de deur en de ramen moesten zijn was niets, laat de regen maar binnen komen. Volledig uitgerust konden we wel terug aan de nieuwe week beginnen.
De volgende uitstap dat we wilden doen was Jodensavanne. Maar hoe kom je daar? Een collaga (Roel) van Iris is een gepensioneerde Belg die nu in Paramaribo woont. Deze maand is zijn zoon ( Domien) op bezoek. Ze wilden ook wel eens naar jodensavanne dus kregen we het voorstel om mee te rijden. Ideaal dus. Jodensavanne ligt een beetje verschollen tussen het regenwoud. Een prachtig spookachtigplaatsje die eigenlijk niet zo prachtig is als je weet dat er in de tweede wereld oorlog op die plaats een interneringskamp was. De vele graven zijn er nog zichtbaar en een ruine van een synagoge. Vanaf de 17 de eeuw kwamen gevluchtte Braziliaanse joden zich daar vestigen. Ze legden zich vooral toe op de suikerplantages. Na meer dan honderd jaar trokken de mensen er terug weg om in Paramaribo te gaan werken. Na een hevige brand in 1832 trokken de laatste bewoners er weg en werd het plaatsje in beslag genomen door het bos. Tot er in de tweede wereldoorlog een nieuwe bestemming kwam voor deze plaats.
Nu is het een mooi onderhouden toeristische plaats. Waar vele dieren hun hangetje gaan. Een zwarte weduwe hangt onder het afdak van het onthaal gebouw. En een beetje verder snijd een slang me de pas af. Brrr een slang met zwarte rug en gele buik. Hoe ze heet ben ik al vergeten maar een ding weet ik wel nog ze was gelukkig niet gevaarlijk. Op die plaats zijn er twee bronnetjes waarvan eentje geneeskrachtig water heeft. Iedereen vult er dus zijn flesje.
Even verder doorrijden heb je Blakawatra. Een recreatieoord waar vroeger een beroemde president Aldolf Pengel zijn buitenverblijf bouwde. Het koude kreekwater was ideaal om er een persoonlijk bubbelbad van te maken daarom liet hij er een betonnen stroomversnelling maken.
# posted by Liesbet @ 4:09 PM 
