Liesbet in Suriname

Na ieder vrij weekend vragen mijn collega's op het werk waar ik het voorbije weekend geweest ben. Zr Nabibaks vroeg me enkele weken geleden of ik al in Albina geweest was. Nee, nog niet zei ik. Waarbij ze onmiddelijk het uurrooster nam om te zien wanneer we eens samen in het weekend vrij waren. Zr Nabibaks Monique heeft daar familie wonen en wil me graag even daarheen brengen om me het stadje te laten zien. Vorige zaterdag was het zover samen met Zr Nabibaks, haar vriend, haar zoontje en haar moeder op weg naar haar broer in Albina. Albina is een stadje in het Oosten van Suriname. Ongeveer 140km buiten Paramaribo en een kleine drie uur rijden. Vlak aan de Marowijnerivier. Aan de andere kant van de rivier is Frans Guyana te zien. Vroeger was Albina dé toeristische plaast bij uitstek in Suriname. Want er is een strand, mooie natuur,... Maar door de burgeroorlog in de jaren '80 is alles verwoest en helaas is er bijna niets van terug opgebouwd. Terwijl we door het stadje rijden verteld Zr Nabibaks dat het stadje er nog even treurig uitziet als tijdens de burgeroorlog. Vooral houten huisjes zijn er te zien. Het theatergebouw van vroeger staat er nog zoals het afgebrand is in de jaren 80 alleen is het nu overwoekerd door struiken en onkruid. Het stadje die meer lijkt op een dorpje is enorm rustig. Eerst gaan we even op bezoek bij haar broer. Daarna gaan we naar het strandje van Albina. De plaats waarvoor Albina zo bekend staat. Dit is namelijk de plaats om over te varen naar Frans-Guyana. Vele bootjes varen constant tussen Albina en St. -Laurent ( Frans Guyana). Het politiebureau aan het strand zorgt voor de paspoort controles en de nodige visumcontroles. Ik weet even niet wat ik zie. Het rustige dorpje die het in het begin leek is een drukke winkelplaats. Frans Guyana is behoorlijk duur dus al de mensen die rond St.-Laurent wonen komen in Albina hun inkopen doen. Alles brengen ze naar de overkant. Van enorm veel eten tot een kleerkast en een bed. Aan iedere chinese winkel staan jongens met een kruiwagen om alle inkopen in te laden en daarmee dan naar het strand te lopen. Zr. Nabibaks moet een beetje lachen met mijn verwondering want zij heeft er zelf ook enkele jaren gewoond en kent er dus nog veel volk en is dit wel gewend. Helaas regent het de hele dag en voor het eerst heb ik het zelfs een beetje koud. ( jah, het was waarschijnlijk maar 25°C). We vertrekken vroeger dan verwacht maar rijden nog even langs Mungo. Een oude bauxiet stad. Maar zelfde liedje. Het is helemaal vervallen, de natuur heeft zich meester gemaakt van de stad die ook door de burgeroorlogen helemaal vernield is. De brug naar het stadje is helemaal in slechte toestand. De balustratus zijn verroest op de plaatsen waar ze nog aanwezig zijn, planken ontbreken aan de zijkanten,... Het ziekenhuis lijkt meer op een kazerne maar de ambulance zorgt voor de geloofwaardigheid dat dit gebouw een ziekenhuis is. Enkel de hoofdweg is er geasfalteerd, de rest modder... Maar de natuur is er echt prachtig alsook de vele verschillende overvliegende vogels.