Liesbet in Suriname

Klik hier voor foto's.

Op 1 oktober ben ik intern in het ziekenhuis gaan wonen. Iedereen op het werk enthousiast want zo moet het in feite een beetje/ verwachten ze van een buitenlander. Bijna iedere buitenlandse collega woont daar. Ook al had ik beslist om daar te wonen, toch komen ze aandraven met van die cowboy verhalen over wat er allemaal s nacht gebeurd om mij toch maar te overtuigen. Eerst en vooral wil ik iedereen gerust stellen, ik loop hier nooit alleen over straat rond als het donker is. De taximannen van de Tourtonnestraat kennen me al...
Het gebouw ( waar mijn kamertje is) is een klein appartements gebouwtje met ongeveer 18 kamers en enkele kantoortjes. In 3 verdiepingen. De grote van de kamer valt goed mee. Een ruime eenpersoonskamer zoals ze het zelf omschrijven. Een bed met muskietnet, een bureau, 2 stoelen, grote kast, kleiner kastje, lavabo, 2 rieten zeteltjes en tafeltje. Allemaal zeer gezellig. op de gang zijn er per verdiep 2 toiletten en 3 douches.( met enkel koud water. Is hier trouwens overal zo, t is even wennen maar zeer verfrissend in die warmte.) en een washok ( met een wasbak en draden, leve de handwas!), en een koelkats die overvol zit. Misschien kunnen jullie het je allemaal moeilijk voorstellen maar er zijn foto's op komst.
We wonen hier met 3 buitenlandse verpleegkundigen en de rest zijn afgestudeerde Surinaamse verpleegkundigen. Velen wonen er al jaren omdat het zo gemakkelijk is, in de tuin van het ziekenhuis. 4 kamers verder woont er zelfs een heel oud vrouwtje. De kamers van mijn buurmensen staan overvol. een televisie, frigoboxen,een wasmachine, radio,... noem maar op. Wie afgestudeerd is en op eigen bennen wil staan blijft hier gewoon wonen. Voor hen is het de goedkopste manier want je krijgt 3x/dag eten en de huur wordt gewoon van je maandsalaris ingehouden. Appartementjes zijn in de stad bijna niet te huur. Als ze te huur staan dan is het meestal voor buitenlanders en moet je in euro betalen(ongeveer een maandloon). Om een huis te kunnen kopen moet je heel veel lenen en zeer grote intresten terugbetalen.
Ook stagiaires ziekenverzorgsters en verpleegkundigen kunnen intern wonen. Die zitten in een ander gebouw aan de overkant van het tuintje. Ze hebben een mini kamertje , maar wel een gezameljke zitruimte. En er gelden heel veel regeltjes daar. Bij ons gelukkig niet. De zijdeur sluit om 20u maar daarna kan je gewoon via de hoofdingang binnen, langs de portier.

Intern wonen heeft zo zijn voordelen. Ik kan lang uitslapen. Een dagdienst begint van 7u tot 15u. Vanaf 6u45 kunnen we iets eten in de eetzaal. Om 10u wordt dan deftig ontbeten. Iedereen schaft hier rond die tijd. De middag dienst is van 14u tot 22u( dus snel thuis) en de nachtdienst, je begint tussen 21u en 21u30( wanneer het jou best past) Deze uren zijn allemaal een beetje ruim genomen want als de overdracht gedaan is mag je naar huis. Meestal dus vroeger. Tenminste als je collega op tijd komt... Vanaf 12u30 kan je warm eten. Het staat klaar in metalen bordjes met een schaaltje over. De bedoeling om het warm te houden maar helaas...
Wat krijgen we hier te eten? S morgens, boterhammen en pistolets (puntjes) met confituur, pindakaas of vlees. S middags, meestal rijst of casave, kip, vis of rund, veel bladgroenten en een stuk fruit.( goede afwisseling) en s avonds weer boterhammen en puntjes met beleg.