Liesbet in Suriname

Maandag was mijn eerste werkdag. Na een zoektocht had ik mijn juiste afdeling eindelijk gevonden. Ik duw de deur van intensieve zorgen open en ... LEEG! Ik was eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. Er zijn een paar dokters met verlof dus dan het normaal dat het wat rustig is. De vakantie is hier in augustus en september. Wat doe je dan 8u? Eerst een rondleiding. Binnenkort komen er foto's. De dienst is 1 kamer groot. Er staan 4 bedden, wat apparaten, een bureau met telefoon en dat is het. Dan maar wat in het ziekenhuis rondgelopen, met collega's gepraat, procedures gelezen( want dat zijn we nu toch al gewoon;-). ),...
Het personeel praat onder elkaar heel veel sranan tongo. Ook al proberen ze er op te letten om het zo weinig mogelijk te doen, z zijn het zo gewoon om constant te swichten van taal ook in 1 zin. dus ik zal het moeten leren als ik wil meepraten.

Dinsdag 2de dag! Weer van dat, geen patiënt. En dan zijn we nog met 3 verpleegkundigen om de voormiddag rond te komen. Na intensieve is een interne afdeling maar helaas lopen ook daar meer verpleegkundigen rond dan er patienten liggen. Er liggen er 8 en er is plaats voor 22. Het zijn 3 kamers met 6 patiënten en dan nog 2 kamers met 2 patiënten. Dan heb ik daar een beetje gewerkt. Maar alles gebeurd rustig en opt gemak. De mensen worden verzorgd, bedden opgemaakt, bloemen verzorgd, en een praatje gemaakt met de patiënten op het terras. Als dat gedaan was ben ik even met een collega gaan helpen op de poli bij een internist. Bloeddruk meten, gewicht( met zo'n oude weegschaal) bepalen, papieren in orde brengen en om de 5 minuten vertellen dat ik niet uit Nederland kom maar uit België. De meesten kennen België natuurlijk. Ofwel zijn ze eral geweest of is hun familie er al eens geweest. En Antwerpen is toch zo mooi!! Het was best wel leuk.

Woensdag Dag 3! Ik doe de deur van intensieve open en ... leeg. De moed zakt me nu toch wel even in de schoenen maarja niets aan te doen é... Terug op de interne afdeling( dienst 50) geholpen en dan terug op de Poli. De dokter was blij om eens een blanke zuster in zijn buurt te hebben.Maar het was wel leuk. Even was het toch wel behoorlijk druk. En ik stond daar alleen! Dan maar alles zelf doen é. Papieren zoeken en wel 10 keer hun naam hervragen want hier zijn veel chinezen. Jing .... van die lange namen.
Vandaag had ik ook terug een afspraak bij de diretie secretaresse. Ze schrok toen ik vertelde dat ik nog bijna niets gedaan had. Maar geen getreur ik kreeg het voorstel om op een andere dienst te werken.( zolang het op intensieve zorgen niet druk is) Met veel plezier zelfs!! Dus vanaf morgen 7 u mag ik naar dienst 70. Dit is een heelkunde afdeling. Ik ben me er vandaag gaan voorstellen aan de hoofdbroeder.

Ja, voortaan ben ik zuster Vanden Bussche. Maar voor velen: de belgische. De meesten hebben een keedje aan , met opgetrokken witte kousen, spier witte schoenen, een kapje en een witte overschort die gekruist is op de rug. Kijk eens naar een foto van Florence nightingale... Zo lopen er hier veel rond. Gelukkig heb ik een broekpak. Witte schoenen met een geel en groen streepje( hopelijk mag ik ze aan houden) en nog geen kapje (dat komt nog denk, jaja D2 mijn doop is bijna werkelijkheid ;-)) Vandaag ben ik in de linnenkamer geweest daar maken ze overschorten, maar je moet zelf voor de stof zorgen want die hebben ze niet in het ziekenhuis.

Spannend, morgen weer een eerste dag!
tot binenkort
groetjes
Zuster Vanden Bussche