Liesbet in Suriname

Maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest. Het is heel dichtbij van waar ik woon ongeveer 5min fietsen. Eerst moest ik me aanmelden bij de portier. Eerst zeggen wat je komt doen in het zieknhuis en dan mag je pas binnen. Bij de secretaresse aangekomen, wist die vrouw helemaal niets van mijn komst. Ze viel helemaal uit de lucht en dan nog uit België... . Helaas wisten haar collega's ook van niets. Maar de directrice is op verlof tot 2okt en haar vervangster was ziek. Woensdag zou ze terug zijn, dus dan sta ik er opnieuw.

Sinds maandag fiets ik ook in Paramaribo. Niet zo evident de eerste keer. Constant hoor je getoeter, ze rijden hier behoorlijk snel. En vooral het is links rijden... en een meisje op de fiets zorgt voor extra getoeter, gefluit, psssssssst geluidjes om dan nog maar te zwijgen van de "smak" geluidjes. Ik was gisteren tevoet door de stad aan het wandelen en ik moest niezen. Een auto stopt speciaal naast me om me gezondheid te wensen, allemaal zo grappig die surinaamse mannen.

Vandaag zijn we woensdag. Deze morgen opnieuw naar het ziekenhuis. Wou fietsen, maarja, net zoals in België staan de banden vaak plat. Dus dan maar te voet. Ondertussen wist ik nog de weg via de portier naar het eerste verdiep. Mevr chee was er vandaag wel. Even een praatje, en maandag moet ik om 7u paraat staan op de ic afdeling. Deze morgen ben ik er even langs geweest. Het is een heel kleine afdeling, 4 bedden. En momenteel LEEG. Er zijn veel dokters met verlof, ze hopen dat het snel drukker wordt voor hen want nu zijn ze zich aan het vervelen. Allemaal heel vriendelijk mensen.