Sunday, September 17, 2006
Brownsberg
hallo,
Donderdag en vrijdag ben ik naar Brownsberg geweest. Het is een groot natuurreservaat een paar uur rijden uit de stad.
Om 6u zijn we donderdag vertrokken. Via de Suriname highway( zoals ze dat hier noemen) naar de bauxietweg. Op de bauxiet weg aangekomen moesten alle vensters dicht. Alle gaatjes in de bus werden dichtgedaan met lakens, stof... De weg is zo slecht, constant schudt je van links naar rechts. De weg zit vol putten en is zeer stoffig. Na een halfuurtje bauxietweg is het stof echt niet meer buiten te houden uit de bus, dan maar alle vensters open voor wat frisse lucht. Enkele uren later staan we aan de voet van de brownsberg. De weg naar boven is smal maar bordjes langs de weg geven tips aan de chauffeurs om er veilig bovenop te komen. Toeteren aan elke bocht, links houden, niet parkeren...
Helemaal rood van het stof komen we aan, ontbijten we. Brownsberg is een natuurreservaat vlak naast het brokopondo meer. Dit is een meer ter groote van Utrecht. ( hier zijn zeer veel nederlanders;-) )Vele jaren geleden waren daar dorpen en bossen. Door de aanleg van een stuwdam hebben ze alle dorpjes geëvacueerd en is de Suriame rivier daar overgelopen tot wat nu het brokopondo meer is. Prachtig om te zien. Vele boomtoppen boven het wateropppervlak bewijzen dat er daar vroeger bossen waren. Het reservaat tellen verschillende watervallen. Donderdag zijn we naar de Ireneval en de Leoval geweest. Na een uurtje lopen in het regenwoud kwamen we aan de ireneval. Mooi is het om te zien. Alles is er zo groen, en vanboven op de rotsen komt een waterval naar beneden. Gelukkig hadden allemaal ons zwemgerief bij zodat we er onder konden staan. Het koude water was echt verfrissend want ook onder de bomen was het warm. Vlinders in alle formaten vlogen voorbij. Maar vooral de grote felblauwe waren een "wauw" waard. Er was een nadeeltje. We werden constant lastig gevallen door een soort bijen met een zeer lange steek snuit. Ze zaten constant op ons en het gezoen was om zot van te worden. Dan maar als gekken beginnen slaan op die beesten. Na een verfrissende duik op weg naar Leoval en ook die was de moeite en om te zien. Weer even verfrissen onder de waterval. Echt genieten was het. Iets na de middag waren we terug boven. We konden ons huisje installeren en het eten was al klaar. Lekere nasi gegeten. Tijdens het afwassen riepen ze ons weg. Er was een aap gezien vlak bij ons huisje. Daar zat er eentje in de boom, hij slingerde van de ene naar de andere tak. Maar de boom ernaast zat vol met aapjes. Lange tijd konden we ze bewonderen, ze slingerden van de kruin van de boom naar beneden. Indrukwekkend allemaal.
Op het uitkijkpunt kan je wel uren zitten kijken naar het meer en het regenwoud zover je kan zien. S avonds sterren zitten kijken. Het is er zo donker dat je er duizenden ziet. En stroom is er maar enkele uurtjes in de avond. Vrijdag zijn we heel vroeg opgestaan. Nog voor 6 uur voor het meer gaan zitten kijken hoe de zon boven komt. Helaas was het sterk bewolkt , zodat we de zon maar laat en kort konden bewonderen. Maar toch de ochtend gloed op het meer is mooi. Even ontbijten en terug het regenwoud in richting mazaroneval. Dit was een steile afdaling. en helaas was de waterval een teleurstelling. Weinig water, veel omgevallen bomen in het water en vooral slecht onderhouden. Op het eerste plateau van de val konden we niet meer verder. De afdaling was te gevaarlijk geworden, helaas ... Maar de wandeling op zich was wel leuk. Kort na de middag vertrokken we terug. Even een omweg via het stuwdam. Op de weg erheen begon het wat te regenen, hopen dat het maar een korte bui is... Maar wat zat daar langs de weg? Een grote dikke zwart met gele vlekkige slang. We zagen die mooi tussen de struiken verdwijnen. Blij dat ik op de bus zat . Maarja, nu hadden we wel alles gezien wat we wilden.
De weg terug van het stuwmeer is nog steeds heel slecht. Alles aan de bus rammelt, tot de vijzen zelfs uit de stoelen vallen. Maar geen probleem de schroevendraaier is nooit ver weg. Praten in de bus is moeilijk, door het lawaai moet je bijna schreeuwen.
De chauffeur was het moe, bij een splitsing draaide hij in. Nooit via deze weg geweest maartoch. Een vrachtwagen riep ons na dat we beter even goed nadachten voor we er inslaan, want de weg is Nog slechter. Na een paar meter merkten we het, dit was geen geasfalteerde weg maar een zandweg. Een auto staat vast, geen probleem we stappen allemaal uit en helpen even duwen. En we reden dan terug verder, we zigzagden over de weg opzoek naar de best stukken weg om te rijden.
Blijkbaar had het die middag hard geregend in de stad want vele straten stonden onderwater. De rioleringen kunnen de water massa niet aan. Maar vandaag was alles terug verdwenen.
Momenteel is het hier in Suriname grote droge tijd maar dit hebben ze al lang niet meer gehad. Iedere dag regen. en niet zomaar een plensbuitje, het is met bakken uit de lucht. Enige voordeel, eens de regen stopt schijnt de zon weer en is het terug heel warm.
Donderdag en vrijdag ben ik naar Brownsberg geweest. Het is een groot natuurreservaat een paar uur rijden uit de stad.
Om 6u zijn we donderdag vertrokken. Via de Suriname highway( zoals ze dat hier noemen) naar de bauxietweg. Op de bauxiet weg aangekomen moesten alle vensters dicht. Alle gaatjes in de bus werden dichtgedaan met lakens, stof... De weg is zo slecht, constant schudt je van links naar rechts. De weg zit vol putten en is zeer stoffig. Na een halfuurtje bauxietweg is het stof echt niet meer buiten te houden uit de bus, dan maar alle vensters open voor wat frisse lucht. Enkele uren later staan we aan de voet van de brownsberg. De weg naar boven is smal maar bordjes langs de weg geven tips aan de chauffeurs om er veilig bovenop te komen. Toeteren aan elke bocht, links houden, niet parkeren...
Helemaal rood van het stof komen we aan, ontbijten we. Brownsberg is een natuurreservaat vlak naast het brokopondo meer. Dit is een meer ter groote van Utrecht. ( hier zijn zeer veel nederlanders;-) )Vele jaren geleden waren daar dorpen en bossen. Door de aanleg van een stuwdam hebben ze alle dorpjes geëvacueerd en is de Suriame rivier daar overgelopen tot wat nu het brokopondo meer is. Prachtig om te zien. Vele boomtoppen boven het wateropppervlak bewijzen dat er daar vroeger bossen waren. Het reservaat tellen verschillende watervallen. Donderdag zijn we naar de Ireneval en de Leoval geweest. Na een uurtje lopen in het regenwoud kwamen we aan de ireneval. Mooi is het om te zien. Alles is er zo groen, en vanboven op de rotsen komt een waterval naar beneden. Gelukkig hadden allemaal ons zwemgerief bij zodat we er onder konden staan. Het koude water was echt verfrissend want ook onder de bomen was het warm. Vlinders in alle formaten vlogen voorbij. Maar vooral de grote felblauwe waren een "wauw" waard. Er was een nadeeltje. We werden constant lastig gevallen door een soort bijen met een zeer lange steek snuit. Ze zaten constant op ons en het gezoen was om zot van te worden. Dan maar als gekken beginnen slaan op die beesten. Na een verfrissende duik op weg naar Leoval en ook die was de moeite en om te zien. Weer even verfrissen onder de waterval. Echt genieten was het. Iets na de middag waren we terug boven. We konden ons huisje installeren en het eten was al klaar. Lekere nasi gegeten. Tijdens het afwassen riepen ze ons weg. Er was een aap gezien vlak bij ons huisje. Daar zat er eentje in de boom, hij slingerde van de ene naar de andere tak. Maar de boom ernaast zat vol met aapjes. Lange tijd konden we ze bewonderen, ze slingerden van de kruin van de boom naar beneden. Indrukwekkend allemaal.
Op het uitkijkpunt kan je wel uren zitten kijken naar het meer en het regenwoud zover je kan zien. S avonds sterren zitten kijken. Het is er zo donker dat je er duizenden ziet. En stroom is er maar enkele uurtjes in de avond. Vrijdag zijn we heel vroeg opgestaan. Nog voor 6 uur voor het meer gaan zitten kijken hoe de zon boven komt. Helaas was het sterk bewolkt , zodat we de zon maar laat en kort konden bewonderen. Maar toch de ochtend gloed op het meer is mooi. Even ontbijten en terug het regenwoud in richting mazaroneval. Dit was een steile afdaling. en helaas was de waterval een teleurstelling. Weinig water, veel omgevallen bomen in het water en vooral slecht onderhouden. Op het eerste plateau van de val konden we niet meer verder. De afdaling was te gevaarlijk geworden, helaas ... Maar de wandeling op zich was wel leuk. Kort na de middag vertrokken we terug. Even een omweg via het stuwdam. Op de weg erheen begon het wat te regenen, hopen dat het maar een korte bui is... Maar wat zat daar langs de weg? Een grote dikke zwart met gele vlekkige slang. We zagen die mooi tussen de struiken verdwijnen. Blij dat ik op de bus zat . Maarja, nu hadden we wel alles gezien wat we wilden.
De weg terug van het stuwmeer is nog steeds heel slecht. Alles aan de bus rammelt, tot de vijzen zelfs uit de stoelen vallen. Maar geen probleem de schroevendraaier is nooit ver weg. Praten in de bus is moeilijk, door het lawaai moet je bijna schreeuwen.
De chauffeur was het moe, bij een splitsing draaide hij in. Nooit via deze weg geweest maartoch. Een vrachtwagen riep ons na dat we beter even goed nadachten voor we er inslaan, want de weg is Nog slechter. Na een paar meter merkten we het, dit was geen geasfalteerde weg maar een zandweg. Een auto staat vast, geen probleem we stappen allemaal uit en helpen even duwen. En we reden dan terug verder, we zigzagden over de weg opzoek naar de best stukken weg om te rijden.
Blijkbaar had het die middag hard geregend in de stad want vele straten stonden onderwater. De rioleringen kunnen de water massa niet aan. Maar vandaag was alles terug verdwenen.
Momenteel is het hier in Suriname grote droge tijd maar dit hebben ze al lang niet meer gehad. Iedere dag regen. en niet zomaar een plensbuitje, het is met bakken uit de lucht. Enige voordeel, eens de regen stopt schijnt de zon weer en is het terug heel warm.
# posted by Liesbet @ 9:35 AM 
