Monday, June 18, 2007
Terug naar huis deel 2!
In het begin leek alles nog mooi ver weg maar beetje bij beetje kwam de 19de juni akkelig dichterbij en morgen is het zover. Dan moet ik mijn rugzakje, die ondertussen al vele kilo's zwaarder is (wat is 25 kilo toch weinig...) , terug op te pakken en naar zanderij te gaan. Om dan na vele uren vliegen nog even een tussen stop te maken op schiphol om daarna in Brussel aan te komen. Maar dat laatste is pas voor woensdag...
Het doet een beetje vreemd om vandaag toch voor het laatst overal langs te fietsen om "doei"te zeggen. maar het kon natuurlijk ook niet blijven duren e
zo, dankje wel voor het meelezen van mijn verhaaltjes de voorbije maanden en tot binnenkort in ons Belgenlandje!!
groetjes voor het laatst uit Paramaribo
Liesbet
Terug naar huis!!
Het doet raar om nu al alles te moeten inpakken. In het begin leek het nog zover weg maar beetje bij beetje kwam 19 juni akkelig dichterbij. Maar het zal ook wel leuk zijn om jullie allemaal terug te zien en bij te kunnen kletsen over de voorbije maanden.
Dus vanaf woensdag ben ik er weer! Merci voor de vele mailkes de voorbije maanden en voor het meelezen van mijn verhaaltjes... tot binnekort in ons Belgenland!
groetjes voor de laatste keer uit Paramaribo ( sniksnik)
Liesbet
Sunday, June 10, 2007
lotjeshuis
Sinds vorige week werk in het Lotjeshuis. Dat is een kindertehuis voor verwaarloosde en ondervoedde kinderen tussen 0 en 6 jaar. Momenteel zijn er 28 kindjes. Het kindertehuis opzich ziet er heel mooi en modern uit. Maar de manier van omgaan met kinderen is hier toch anders. Ik ben er iedere weekdag vanaf 7 u tot ongeveer 13u-13u30 en help er met het baden en aankleden van de kinderen, helpen eten, bedden opmaken en in de voormiddag ook wat met hun spelen. Dus Jasperke, ik ben goed aan het oefenen om je vuile luiertjes te verversen hoor... Moet zeggen het is heel leuk om daar een paar weken te werken.
Tuesday, May 29, 2007
kwamalasamutu deel 2
Eindelijk was het dan zover op 14 mei (oja Iris, hiephiephiep)kreeg ik om 8u telefoon: "Het vliegtuig vertrekt om 9u!" In een mini vliegtuig vertrekken we met z'n 3'en ( Rachelle, landcoö, en Harvey, die zorgde voor de bouw vh kliniekje en de waterbron) richting kwamalasamutu. Het triodorp in zuid- west Suriname. Na 2 u vliegen komen we aan op de airstrip. Alle bewoners komen aangesneld om te zien of er iets voor hen aangekomen is. Onze verblijfshutten staan naast de airstrip. De eerste dag kreeg ik een rondleiding in het dorp, langs de poly van medische zending en langs de poly van de traditionele geneeskunde. En om 4 u hadden we een afspraak bij de granman en zijn kapiteinen. Iedereen die aankomt in het dorp moet even bij hem langs om te vertellen wat je komt doen in zijn dorp en hoelang je blijft. Dit gesprek gebeurd in het sranantongo en dan vertaald de kapitein in het trio voor de granman. De hangmatten worden gespannen en we waren klaar voor onze eerste avond kwamalasamutu. Rond 7 u is het er donker. Wij hadden electriciteit dankzij het zonnepaneel voor onze hut. Maar de meeste indianen hebben het niet. Dus overal zie je vuurtjes branden en vooral vroeg in bed. De eerste morgen worden we al om 5u30 gewekt door de toespraak van de granman. Hij wenst al zijn dorpgenoten een goeiemorgen, alle organisaties worden persoonlijk gegroet, de dag en datum en uur vermeld hij en daarna komen de nieuwtjes van de dag. De ene keer duur zo'n toespraak 15 minuten maar onze laatste morgen maar liefst 45 minuten. In het trio, dus daar begreep ik niets van.
Dag 1 kwamala. In het polykliniekje zat iedereen samen. Nadat Rachelle me geïntroduceerd had kreeg ik van Susali (enige uit de poly die nederlands praat) een rondleiding in de poly. Verder even wat rondkijken, meevolgen hoe ze hun wondjes verzorgen, de siroopjes uitdelen,... .Dan begon ik alvast met Susali met het checken van de naamlijst. Ik had een lijst met namen meegekregen, maar bij de helft stond enkel hun roepnaam dus moesten we uitzoeken wat de echte naam en hun geboortedatum was. Een heel karwei die ook de komende dagen in beslag nam. Maar als er patiënten kwamen gingen we even meekijken.
Op woensdag geeft de sjamaan les over de geneeskundige planten aan de kinderen van de school. Zodat hun kennis toch niet helemaal verloren gaat. De kinderen riepen enthousiast mee waarvoor de planten dienen. En op vrijdag is het beurt aan handvaardigheden. De meisjes leren hoe ze hun katoenplant moeten oogsten en vervolgens hun draad moeten spinnen en weven. De jongens leren manden vlechten. Op woensdag en vrijdag is het rustig op de poly omdat een sjamaan en een verpleegkundige dan bezig zijn met de kinderen in de hut naast de poly.
Het weekend was rustig. Op zaterdag zijn de mannen op jacht. ze waren de vrijdag al vertrokken en kwammen pas de maandag terug. Het had hard geregend zodat ze vast zaten in het bos. Maar ze hadden elk wel een aap, een soort vogel of een hert mee. De vrouwen zijn op zaterdag op hun kostgrondjes. De laatste cassave werd geoogst. In de middag kwamen ze terug met overvolle manden die ze op hun rug dragen met een band die op hun voorhoofd steund. Lijkt mij heel zwaar om dat te dragen.
Harvey en ik had het wat rustiger. Iedereen is bezig dus wij hadden een rustdag. Ik heb nog even aan de lijst met namen gewerkt. In de middag kwam Jonathan langs. Hij werkt samen met Harvey en vroeg of we geen zin hadden om in de middag mee het bos in te gaan om bomen te zagen voor de verdere bouw van het kliniekje. Leek ons wel leuk. Jonathan ging een boot zoeken en dan konden we vertrekken. Maar helaas alle boten hadden de andere mannen mee om te gaan jagen. Op zondag was er kerk. Die duurd maar liefst 2u. Zingen, dansen en dan is de voorganger heel lang aan het woord. Een chaos is het in die kerk. Iedereen loopt zo maar binnen en buiten, mannen staan recht om voor het raam hun keel te schrappen en vervolgens te spuwen... Vervolgens was het voor ons een rustige dag want er waren nog steeds geen boten. Dan maar wat in het dorp wandelen, in de rivier gaan zwemmen en baden en wat in de hangmat hangen.
Op maandag had de sjamaan een bundeltje bladeren, takjes en boomschors mee die hij samen gebonden had met een liaan. Dit moest samen gekookt worden en dan was het medicijn tegen verkoudheid klaar.
S avonds is er in Kwamalasamutu niet zoveel te doen. Maar enkele mensen hebben een TV met een zonnepaneel of een stroomgenerator. Dus iedere avond als het niet regent komt de tv buiten , de bankjes worden buiten gezet. En van langs alle kanten zie je mensen met zaklampjes naar de tv lopen. Wel gezellig, soms zaten we met wel 40 mensen voor een kleine tv.
Nog even op de poly geholpen om de enige voorraad kast te bekleden met zo'n plastiek. Zodat de houten kast beter af te wassen zou zijn en zo de kakkerlakken minder kans zouden hebben om de voorraad op te eten.
De terugweg. Heel veel volk op de airstrip, want het vliegtuig had heel veel pakjes mee van familieleden uit de stad. Vele mensen kwamen ons ook uitwuiven langs alle kanten hoorde ik mijn naam roepen en moest ik handjes schudden. Een groter vliegtuig voor ong 16 mensen was er maar enkel Harvey en ik moesten mee terug naar de stad. Er waren 2 piloten de ene kwam bij ons zitten en vertelde waar we boven vlogen, het kaysergebergte, Wilheminagebergte,... en dan terug de stad. Hevige regen dus weer water die tot aan de enkels stond.
Friday, May 11, 2007
Kwamalasamutu
Ondertussen geniet ik van de zon die deze week aanwezig was. Maar sinds deze morgen weer volop regen. yoehoew! Waardoor de straten voor de derde keerin anderhalve week onder water staan. Soms tot kniehoog...
Friday, April 20, 2007
foto's Brokopondo
Thursday, April 19, 2007
Brokopondo
Brokopondo centrum is een zeer rustig dorpje weg van de bauxietweg, weg van het verkeer. Eerst bracht de hoofdverpleger mij naar mijn verblijfplaats. Een huisje naast het polikliniekje. Welkom op Brokopondo, kreeg ik daar te horen, er is momenteel geen stroom, geen gsm bereik (voor hen wel erg) en in het huisje is er nooit stromend water, buiten staat een ton met regen water. Daar stond ik dan in ons huisje met 3 kamers voor 4 volwassenen en 3 kinderen. Best wel een gezellige drukte en water koken om te drinken kom je ook snel gewoon. In het polikliniekje werken ze elke weekdag van 8u tot 15u. De dokter komt er een keer in de maand. De rest van de tijd
Vorige week donderdag kwam de mobiele poli langs. Dit is een omgebouwde vrachtwagen tot spreekkamer, behandelruimte en apotheek ineen. Ik mocht mee naar Compagniekreek een dorpje een beetje verder weg. Enkel aardewegen houten hutjes en overal mensen. Rond de vrachtwagen werd het al snel heel druk. De plensende regen die van geen ophouden wist hield de mensen niet tegen. Alle mensen uit de dorpen waar medische zending actief is zijn geregistreerd en hebben allemaal een pasje. Bij aankomst moeten ze dit pasje afgeven, daar staat hun naam op, naam dorp en dossiernr. Zo bepalen de zusters ook de volgorde van behandelen. Ondanks de regen verliep alles zeer vlot tot opeens het hele dorp in rep en roer stond. Geschreeuw, geroep... een dorpsgevecht! De vechtende
Gisteren morgen terug vroeg op pad om een bus te vinden terug naar de stad. Gelukkig had een collega een plekje voor me gereserveerd in een busje. Eerst via Afobaka, een dorpje aan het stuwmeer waar het druk is van de goudzoekers die daar een bootje nemen naar de goudmijnen. "Mkwé direct"(ik ga direct weg) roept een chauffeur maar een uur later hebben ze nog steeds niet beslist wie in welk busje mee moet. En daar gingen we dan richting "de stad".
Nieuwe foto's
Monday, April 09, 2007
3 weken bezoek
Pasen in Paramaribo is maar een rustige bedoening. Geen paaseitjes en alles dicht. Dus extra rustig. Een dagje in de hangmat liggen . Even uitrusten en dan weer tijd voor iets anders. Morgen vertrek ik voor een weekje naar Brokopondo. Met Medische zending mag ik een weekje meelopen op de polykliniek, huisbezoeken,... . Het is wel spannend want veel weet ik er niet over. Morgen vroeg om 7u op de bus wachten want niemand weet precies wanneer die bussen vertrekken en de rest zie ik wel ter plaatse. Ondertussen heb ik al mijn inkopen gedaan. Want ik moet eten voor een hele week zelf meenemen. Lekker...
zo tot volgende week.