Liesbet in Suriname

Het is zover vandaag ben ik voor de laatste keer gaan werken in het St.- Vincentus ziekenhuis Paramaribo. Een beetje met een dubbel gevoel. Langs de ene kant verlaat ik een plek waar ik de voorbije 5 maanden geweest ben en woonde.

Afscheid nemen van de collega's die me snel opgenomen hebben in de groep. Die me leerden hoe de verpleging in elkaar zit in Suriname. Die me lieten zien hoe het met veel minder materiaal soms ook kon, maar waar ik ook veel mensen heb zien sterven door medicijnen en materiaal tekort.

Collega's waarmee ik soms disscusieerde tot we het eens waren. Collega's die me leerden koken tijdens de nachtdienst. Maar het is ook afscheid nemen van collega's die me af en toe hoofdpijn bezorgden omdat ik hun soms moeilijk begreep, of dacht aan de ziekenhuis mogelijkheden in België. Die me mooie plekjes hebben laten zien. Die me veel verteld hebben over hun cultuur, hun geloof en hun levenswijze. Maar vooral afscheid nemen van mensen waar ik heel graag mee samenwerkte.

Ik ben nog niet weg uit Suriname dus ik kom ze tussendoor zeker nog groeten.

Maar langs de andere kant ben ik ook blij dat ik morgenochtend vroeg samen met Iris op het vliegtuig stap richting Trinidad & Tobago. 2 weken vakantie op 2 prachtige eilanden anderhalf uur vliegen van Suriname. Met 1 uur tijdsverschil met suriname en 5 uur met België.

Tot later in T&T

HIEPHIEPHIEP (zouden ze hier zeggen)

RKZ ( rooms katholiek ziekenhuis) is in de volksmond de naam voor het St-Vincentiusziekenhuis.
Bijscholingen kennen ze hier ook. Iedere afgestudeerde verpleegkundige krijgt een boekje waarin ze al hun bijscholingen moeten noteren en laten aftekenen door de persoon die de voordracht geeft. Af en toe ga ik er ook naartoe. Meestal worden die gewoon op de afdeling geven. Een verpleegkundige verdiept zich in een onderwerp en spreekt een datum af. Meestal komen op deze soort klinische lessen enkel surinaamse stagiaires af. Maar wees gerust dat zijn er hier veel. Aan de hand van ondervraging nemen ze een bepaald ziektebeeld door. Langer dan 20 minuten duurd het niet. En best wel leuk om bij te wonen. Streng zijn de verpleegkundigen, als je niet kan antwoorden op hun vraag dan moet je het thuis opzoeken....
Enkele weken geleden ging het over slangebeten. Het zaaltje was natuurlijk te klein, heel veel verpleegkundigen waren er te zien. Slangen komen hier best wel veel voor. Had net die voormiddag nog een klein dood slangetje zien liggen op straat. Wel intressant om te weten wat je het beste doet bij een slangebeet. Gelukkig zijn er niet zoveel giftige.

Ondertussen overspoelen de Nederlandse stagiaires het ziekenhuis. De tijd dat ik hier alleen rond liep is voorbij. Suriname is blijkbaar de ideale stageplaats voor Nederlanders.